Σύμφωνα με τον Γιάννη Οικονόμου ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ είναι μοιραίος και επιζήμιος διαχρονικά
Ο Γιάννης Οικονόμου χαρακτήρισε πολιτικό τραγέλαφο τη στάση του ΠΑΣΟΚ για τα Πανεπιστήμια στην ομιλία του στη Βουλή, ενώ τόνισε ότι ο ρόλος του είναι διαχρονικά μοιραίος και επιζήμιος.
«Συζητούμε σήμερα ένα νομοσχέδιο-τομή, το οποίο θεσμοθετεί την ίδρυση μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια πολιτική θέση της Νέας Δημοκρατίας, εδώ και δεκαετίες, την οποία υπερασπιστήκαμε σκληρά ενάντια στις αναχρονιστικές αντιλήψεις της ελλαδικής αριστεράς. Η ΔΑΠ, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρότεινε και υπερασπίστηκε πολιτικά την ίδρυση μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Και σήμερα για όλους εμάς, για όλους εκείνους που είχαν την τεράστια τιμή να είναι κομμάτι της ιστορίας αυτής της μεγάλης φοιτητικής παράταξης είναι μια μέρα δικαίωσης και περηφάνιας.
Αν είχαμε προχωρήσει νωρίτερα σε αυτή τη μεταρρύθμιση, θα είχαμε, ως κράτος και ως κοινωνία, πολλαπλά οφέλη. Η ύπαρξη μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ο ανταγωνισμός θα οδηγήσει τα δημόσια πανεπιστήμια να βάλουν σε τάξη τα του οίκου τους και να υπερβούν παθογένειες που τα δυσφημούν. Γιατί το μονοπώλιο λειτούργησε ως άλλοθι αδράνειας και τελικά οπισθοδρόμησης.
Αναφέρομαι στο γεγονός ότι επικράτησε μια νοοτροπία συμβιβασμού με την μετριότητα, την έλλειψη αισθητικής και καθαριότητας, τη μειωμένη ασφάλεια ανθρώπων και εγκαταστάσεων, την απουσία τάξης και σειράς. Η νοοτροπία αυτή, την οποία φανατικά υπερασπίζεται ακόμα η αριστερά, εκμέτρησε το βίο της. Η κοινωνία, στην τεράστια πλειοψηφία της, την αποστρέφεται και την αποδοκιμάζει».
Τι ανέφερε για τις καταλήψεις
Ο Γιάννης Οικονόμου αναφέρθηκε στις καταλήψεις: «Μιλάω για τις καταλήψεις, που έγιναν παράδοση και ταλαιπωρούν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Τις καταλήψεις που είναι πράξεις παράνομες. Σε κανένα ακαδημαϊκό κανονισμό δεν προβλέπεται ότι μια ομάδα φοιτητών μπορεί να καταλαμβάνει χώρους και να σταματά την εκπαιδευτική διαδικασία. Και όμως, υπάρχουν κόμματα εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου, τα οποία στηρίζουν τις καταλήψεις και γίνονται πολιτικοί υπερασπιστές της παρανομίας. Μιας παρανομίας που δυσφημεί τα πανεπιστήμια μας και ταλαιπωρεί τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών που αδυνατεί να τα βάλει με τους ροπαλοφόρους και όσους πετούν βόμβες μολότοφ.
Επίσης, αν είχαμε προχωρήσει νωρίτερα σε αυτή την μεταρρύθμιση, θα είχαμε βάλει σε τάξη τον χώρο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, ο οποίος παρέμεινε χαώδης για πολλές δεκαετίες. Είχαμε το παράδοξο να λειτουργούν ιδρύματα, που χορηγούσαν πτυχία, τα οποία ελέγχονταν από το Υπουργείο Εμπορίου και όχι από το Παιδείας. Μια ιδιωτική δηλαδή τριτοβάθμια εκπαίδευση, με χιλιάδες φοιτητές κάθε χρόνο, στην οποία δεν ασκείτο ακαδημαϊκός έλεγχος. Και παράλληλα, εξωθήσαμε νέα παιδιά να αναζητήσουν σπουδές αμφιβόλου ποιότητας, σε ιδρύματα χωρών της βαλκανικής, ενώ θα μπορούσαν να σπουδάζουν στην Ελλάδα, με πλήρη και αυστηρό έλεγχο του επιπέδου των σπουδών.
Ποιος δεν άφησε να προχωρήσει η μεταρρύθμιση αυτή; Οι δυνάμεις της Αριστεράς και το ΠΑΣΟΚ. Οι ίδιοι δηλαδή που πολεμούν και την σημερινή μεταρρύθμιση.
Η αριστερά γιατί βλέπει το δημόσιο πανεπιστήμιο ως μέσο, όχι ως σκοπό. Το θέλει ως χώρο στρατολόγησης οπαδών, ως μέσο προπαγάνδισης ιδεών που έχουν επιστημονικά και κοινωνικά χρεοκοπήσει, ως καταφύγιο και εκτροφείο έκνομων ενεργειών. Η αριστερά αποστρέφεται τη γνώση, τον εκσυγχρονισμό, την τάξη, την έρευνα. Σε ότι δε αφορά την κυβερνώσα αριστερά η υποκρισία της πράγματι χτύπησε κόκκινο αφού ήταν αυτή που νομοθέτησε δύο φορές για τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά προγράμματα, δίδακτρα που φτάνουν ακόμα και τα 15.000 ευρώ το έτος. Και μάλιστα, κάποιοι που αγωνίζονται για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση διδάσκουν και αμείβονται από τέτοια προγράμματα.
‘Όσο για το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει μεγαλύτερος πολιτικός τραγέλαφος από τη στάση που διαχρονικά έχει απέναντι στο ζήτημα αυτό. Ειδικά στο ζήτημα της ανώτατης εκπαίδευσης, ο ρόλος του ήταν μοιραίος και επιζήμιος. Προσέξτε:
Το ΠΑΣΟΚ, που με το νόμο του 1982, συνέβαλε τα μέγιστα στην εκπαιδευτική αποσάρθρωση του δημόσιου πανεπιστημίου, εγκαθιδρύοντας εντός του ένα χυδαίο κομματισμό.
Την περίοδο 2006- 2007 τορπίλισε για λόγους εσωκομματικής ισορροπίας την διαδικασία αναθεώρησης του άρθρου 16.
Και όσο για σήμερα κανείς δεν καταλαβαίνει τι λέει. Το κόμμα που ίδρυσε το πρώτο ελληνικό πανεπιστήμιο με δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα, το ΕΑΠ, κόπτεται σήμερα για το κόστος των σπουδών στα μη κρατικά-μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια
Και μάλιστα έρχεται ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, πριν από λίγες ημέρες εντός της Βουλής, και εισηγείται στην ουσία εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα των δημοσίων πανεπιστημίων. Σε ότι δε αφορά την ουσία του νομοσχεδίου από αυτά που λένε το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι κανείς δεν έχει καταλάβει ποιο κείμενο έχουν διαβάσει, πάντως το κείμενο του νομοσχεδίου αποκλείεται.
Η χώρα δεν μπορεί να πάει παρακάτω με αυτό το τέτοιο φορτίο αντιφατικότητας, παραλογισμού και υποκρισίας. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε όμως ότι στο νομοσχέδιο αυτό το βάρος και ο τόνος πέφτουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, στο οποίο αναφέρεται η μεγάλη πλειοψηφία των άρθρων. Η Κυβέρνηση, με θεσμικά και χρηματοδοτικά εργαλεία, δίνει τη δυνατότητα στα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας μας -για τα οποία είμαστε πολύ περήφανοι για τις επιτυχίες τους και ευγνώμονες για τη συμβολή τους στο έθνος και την πατρίδα μας- να διατηρήσουν τη δεσπόζουσα θέση που έχουν στον ακαδημαϊκό χάρτη.
Τα δημόσια πανεπιστήμιά μας διαθέτουν ιστορία, παράδοση και καταξιωμένο ακαδημαϊκό προσωπικό. Διαθέτουν υποδομές -διδακτικές και ερευνητικές- που έγιναν με τεράστιες δαπάνες του ελληνικού λαού όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης, παρέχουν τα προγράμματά τους δωρεάν, συμβάλλοντας στην κοινωνική δικαιοσύνη και κινητικότητα.
Η Πολιτεία, με το νομοσχέδιο αυτό, τους δίνει το σήμα να ξεφύγουν από τις αγκυλώσεις τους και να κάνουν άλμα ποιότητας. Να προχωρήσουν γρήγορα σε αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, σε συγχωνεύσεις, σε αναπροσαρμογή των σπουδών με βάση τα διεθνή στάνταρντς, σε βελτίωση της ποιότητας της διδασκαλίας, σε αναβάθμιση της ασφάλειας και της τάξης στους χώρους τους. Και πρέπει οι διοικήσεις των δημοσίων Πανεπιστημίων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και να αναλάβουν την ιστορική τους ευθύνη. Ο ακαδημαϊκός χάρτης, με τα 423 Τμήματα και τα 1258 μεταπτυχιακά προγράμματα, χρειάζεται να μπει σε τάξη από τα ίδια τα ΑΕΙ. Γιατί δεν προέκυψε από σχέδιο, αλλά ως αποτέλεσμα χαλάρωσης και διευθετήσεων. Τέλος στο πλαίσιο ενίσχυσης των δημοσίων πανεπιστημίων, οφείλουμε να ολοκληρώσουμε άμεσα και το ζήτημα με τα επαγγελματικά δικαιώματα των Σχολών Μηχανικών του ΠΑΔΑ, οι οποίες αξιολογήθηκαν με άριστα από την ΕΘΑΑΕ.
Η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να αδράξει την ευκαιρία, γιατί αυτό απαιτεί η κοινωνία. Αλλά και για την κυβέρνηση μας η πρόκληση είναι μεγάλη. Αυτή ειδικά η μεταρρύθμιση δεν έχει κανένα απολύτως περιθώριο να αποτύχει και αυτό μεγαλώνει την ευθύνη όλων μας, της Πολιτείας πρώτης. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ιδίως η ΕΘΑΑΕ, πρέπει να είναι αμείλικτοι υπερασπιστές της υψηλής ποιότητας.
Είναι δείγμα βαρβαρότητας να καταστρέφεις κάτι που δεν μπορείς να καταλάβεις. Φοβάμαι ότι αυτό ακριβώς επιχειρούν να κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά. Άλλωστε αυτό έκαναν πάντα για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουν. Γιατί έχει αλλάξει ο κόσμος και η κοινωνία δεν ανέχεται την οπισθοδρόμηση, την καθυστέρηση και τη σύνταξη με τη μετριότητα».
