ΣΥΡΙΖΑ: Ώρα… μηδέν στην Κουμουνδούρου με τον Στέφανο Κασσελάκη να προχωρά σε μαζικές διαφραφές
Τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ κρούουν πολλά στελέχη του κόμματος -ακόμα και ορισμένοι εξ αυτών που τήρησαν ουδέτερη προς φιλική στάση προς την πλευρά του Στέφανου Κασσελάκη- μετά τις «άτσαλες» ενέργειες του με τη «διαγραφή» ιστορικών στελεχών.
Δεν είναι, μάλιστα, λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η ηγετική ομάδα επέλεξε αυτή την τακτική ως επίδειξη πυγμής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ρισκάροντας, όμως, η κίνηση αυτή να γυρίσει «μπούμερανγκ» προς τους ίδιους.
Και αυτό γιατί τα ίδια πρόσωπα ισχυρίζονται πως η προεδρική ομάδα δεν διαθέτει -ακόμα- τους συσχετισμούς εκείνους που θα τους επιτρέψουν να προχωρήσουν στις κινήσεις που προαναγγέλλουν. Αντίθετα, συμπληρώνουν, πως η παραπάνω ενέργεια θα συσπειρώσει την «εσωκομματική αντιπολίτευση» και θα φέρει κοντά της ακόμα περισσότερα πρόσωπα.
«Το κόμμα είμαι εγώ»
Όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, προκαλούν αμηχανία σε μετριοπαθή στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία δέχθηκαν με καλή διάθεση τον Στέφανο Κασσελάκη, έχοντας την πρόθεση να τον στηρίξουν στο νέο ξεκίνημα.
Όμως, έστω και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τη ρητορική που χρησιμοποιεί περί δήθεν «ελίτ» οι οποίες μάλιστα θα «τελειώσουν», προς ικανοποίηση μερικών χιλιάδων υποστηρικτών του, οι οποίοι με τις αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα ζητούν «αίμα στην αρένα».
Το ίδιο σημειώνουν και για τον «διασυρμό» -όπως τον χαρακτηρίζουν- των συλλογικών οργάνων μετά τη δήλωση του ότι δεν χρειάζεται «την άδεια κανενός» – συμπεριφορές οι οποίες δεν θυμίζουν σε τίποτα καμία απόχρωση της Αριστεράς, αλλά μια αυταρχική σκληρή Δεξιά.
«Δεν έχω ανάγκη να πάρω την άδεια κανενός από οποιοδήποτε όργανο από τη στιγμή που ήταν εναντίον μου για να κερδίσω την ηγεσία του κόμματος και τώρα μερικοί από αυτούς παραμένουν εναντίον μου. Εγώ ανήκω στα μέλη του κόμματος, στη βάση του», ανέφερε λιγότερο από 48 ώρες νωρίτερα ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, δεν δείχνει να περιφρονεί μόνο τις συλλογικές διαδικασίες και τα όργανα του κόμματος του οποίου ηγείται -εδώ αγνοούσε ότι ως πρόεδρος συμμετέχει και είναι μάλιστα και επικεφαλής όλων αυτών- αλλά τον πυρήνα της αντιπροσωπευτικότητας.
Η αρχή του τέλους
Όλα, λοιπόν, δείχνουν ότι το κόμμα που γνωρίσαμε από το 2012 ως και σήμερα, σαν τον έναν εκ των δύο πώλων του πολιτικού συστήματος, δεν θα είναι ποτέ το ίδιο ξανά. Φαίνεται πως μπαίνει για τα καλά σε έναν δρόμο που δεν θα έχει επιστροφή και ο οποίος είναι άγνωστο το που θα οδηγήσει.
Είναι προφανές ότι όσοι εισηγήθηκαν στον Στέφανο Κασσελάκη να υιοθετήσει αυτή την τακτική, το έκαναν για δύο λόγους. Αφενός για να τονώσουν το αρχηγικό προφίλ του, αφετέρου για να ικανοποιήσουν -τους λίγους, η αλήθεια είναι, αλλά θορυβώδεις- διαδικτυακούς οπαδούς του προέδρου, που αναζητούν «εσωτερικούς εχθρούς» για να δικαιολογήσουν τις ήττες του καλοκαιριού.
Το θέμα, όμως, είναι ότι στην εξίσωση αυτή, δεν υπολόγισαν τη συνισταμένη της πλειοψηφίας στα αρμόδια όργανα που θα επικυρώσουν αυτές τις εισηγήσεις του προέδρου, την οποία και δεν δείχνουν να διαθέτουν. Εκτός και αν σκοπεύουν να τα παρακάμψουν εντελώς, δημιουργώντας ένα κόμμα-«μονοπρόσωπη ΕΠΕ».
Εκείνο, ωστόσο, που προκαλεί τεράστια εντύπωση, είναι η «σιωπή» στελεχών με ειδικό βάρος, τα οποία αμέτοχα παρακολουθούν τον πρόεδρο -που είναι λιγότερο από έναν μήνα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ– να «διαγράφει» τέσσερις ανθρώπους με συνολικά 250 χρόνια οργανωμένης συμμετοχής στην Αριστερά.
