Παρουσία του Πρωθυπουργού στις 25 Φεβρουαρίου το Συνέδριο της ΓΣΕΕ

Οι «απειλές» από το ΠΑΜΕ σχετικά με το επικείμενο Συνέδριο της ΓΣΕΕ συνεχίζονται.

Μία ημέρα μετά την κατά πλειοψηφία απόφαση της Ολομέλειας της Συνομοσπονδίας να πραγματοποιηθεί Συνέδριο για την εκλογή των Οργάνων Διοίκησης της ΓΣΕΕ στις 25 Φεβρουαρίου, το ΠΑΜΕ αντιδρώντας στην απόφαση της πλειοψηφίας ανακοίνωσε ότι Συνέδριο δεν πρόκειται να γίνει.

Αφήνει δε σαφώς να εννοηθεί ότι θα ακολουθήσει την τακτική διάλυσης του Συνεδρίου όπως σε Ρόδο και Καλαμάτα, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ η οποία σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους «αποφάσισε να μη γίνει Συνέδριο».

Υπενθυμίζεται ότι κατά τις δύο τελευταίες απόπειρες συνεδρίου της ΓΣΕΕ, ο «επιχειρησιακός βραχίονας» του ΚΚΕ κινητοποίησε αρκετές εκατοντάδες μέλη του, τα οποία –κατά γενική ομολογία- με την ανοχή της αστυνομίας και της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προπηλάκισαν εκπροσώπους εργαζομένων και κατάφεραν να ματαιώσουν την εκλογική διαδικασία.

Τώρα που οι πολιτικές συνθηκες έχουν αλλάξει, καταγγέλουν τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, η οποία διορίστηκε από το Πρωτοδικείο λόγω των βίαιων επεισοδίων σε Καλαμάτα και Ρόδο, επειδή θέλει να τηρήσει κατά γράμμα τη δικαστική απόφαση του διορισμού της.
Η απόφαση αυτή προβλέπει ως αποκλειστικό και μόνο αντικείμενό της 6μηνης θητείας της σημερινής διοίκησης, την εκλογική διαδικασία την οποία το ΠΑΜΕ και πάλι απειλεί να ματαιωσει, ενώ ταυτόχρονα διαμαρτύρεται γιατί η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει μόνο μία ημέρα!

Τι είναι όμως αυτό που οδήγησε το ΠΑΜΕ (δηλαδή το ΚΚΕ) στην στρατηγική των βιαιοτήτων, όχι μόνο στα Συνέδρια της ΓΣΕΕ αλλά και σε αντίστοιχες διαδικασίες Ομοσπονδιών και Εργατικών κέντρων;

Τι άλλαξε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και το ΠΑΜΕ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει βία κατά εκπροσώπων των εργαζομένων;

Επισήμως, τα στελέχη του μιλούν για νοθείες και ζητούν να κοπούν 53 αντιπρόσωποι από την εκλογική διαδικασία. Δεν αφήνουν όμως να αποφασίσει, όπως ορίζει ο νόμος και το καταστατικό, το ίδιο το συνέδριο, αλλά θέλουν αυτό να γίνει εκ των προτέρων.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ και προσφάτως ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γιάννης Παναγόπουλος, υποστηρίζει ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο το ΠΑΜΕ διαλύει με τη βία συνδικαλιστικές διαδικασίες είναι άλλος: «Το ΠΑΜΕ χάνει δυνάμεις στα συνδικάτα και με διατεταγμένη υπηρεσία διαλύει συνέδρια παραβιάζοντας νόμο και καταστατικό».

Ο κύριος Παναγόπουλος έχει κατ’ επανάληψη ισχυριστεί – χωρίς οι ισχυρισμοί του να διαψευστούν- ότι τα μέλη του ΠΑΜΕ είναι επισήμως έμμισθοι υπάλληλοι του ΚΚΕ και εκλέγονται από σωματεία – σφραγίδες χωρίς να έχουν καμία σχέση με εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτούν οι πληροφορίες που θέλουν τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, να εγγυάται με την παρουσία του την διεξαγωγή του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Συνεργάτες του λένε ότι ήρθε ο καιρός να αποκατασταθεί η συνεργασία των Συνδικάτων με το γραφείο του Πρωθυπουργού, την οποία είχε εμφατικά απαξιώσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Όπως τονίζουν στελέχη της σημερινής κυβέρνησης «η διεξαγωγή του συνεδρίου της ΓΣΕΕ είναι θέμα Δημοκρατίας», προσθέτοντας ότι «η Πολιτεία είναι υπεύθυνη να προστατεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα το κάνει με καθε τρόπο».
Παρούσα στο Συνέδριο θα είναι και η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά.

Αυταπόδεικτο είναι το γεγονός ότι η μη εκλογή οργάνων διοίκησης στη ΓΣΕΕ αποδυναμώνει τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους καθιστά ανίσχυρους να υπερασπιστούν συλλογικά τα εργασιακά τους δικαιώματα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η απόφαση διορισμού προσωρινής Διοίκησης στη ΓΣΕΕ δεν της έδινε καν το δικαίωμα να διαπραγματευτεί τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Ως εκ τούτου, το επικείμενο Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποτελεί σημείο καμπής για πολλά θέματα:

  • Θα καταφέρουν οι εργαζόμενοι να ασκήσουν το δικαίωμά τους να εκλέξουν εκπροσωπους στη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας;
  • Θα καταφέρει η Κυβέρνηση να υπερασπιστεί αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα και ταυτόχρονα τη ρητορική της για τήρηση των νόμων και πάταξη των βιαιοτήτων από όπου και αν προέρχονται;
  • Και τέλος, θα δικαιωθούν όσοι λένε ότι πίσω από τη λογική της «χρήσιμης βίας» βρίσκονται κομματικοί μηχανισμοί οι οποίοι βλέπουν τις δυνάμεις τους να γίνονται ισχνότερες;

Πηγή