Είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι η κίνηση της Γεννηματά να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Βενιζέλο, είναι κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου που μπορεί και να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΙΝ.ΑΛ αν θέλετε.
Του Κώστα Τσιτούνα
Άλλοι πάλι λέγουν ότι η Φώφη άργησε να δείξει την πόρτα στον Βενιζέλο. Εγώ λέω ότι ίσως και να τον «λύτρωσε», διότι είναι γνωστό ότι ο κ. Βενιζέλος τα τελευταία χρόνια διαφωνούσε σφόδρα με την αντιπολιτευτική τακτική του ΚΙΝ.ΑΛ.
Βασικά, στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχουν δυο γραμμές: Η μια θέλει το κόμμα σε σύμπλευση με τη ΝΔ προκειμένου την επόμενη μέρα το Κίνημα Αλλαγής να έχει λόγο στη διακυβέρνηση. Η άλλη πλευρά επιθυμεί να δει την συνένωση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ξαναφτιαχτεί η μεγάλη προοδευτική παράταξη που θα παίξει απέναντι στην Δεξιά.
Γιατί η Φώφη προχώρησε σε πλήρη ρήξη με τον Βενιζέλο;
Αποφάσισε προφανώς να «θυσιάσει» ένα ιστορικό στέλεχος της παράταξης, ποντάροντας στο ότι θα προσθέσει στην εκλογική της βάση ψηφοφόρους που έχασε την πρώτη πενταετία της κρίσης και μετά την κυβερνητική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία;
Κανείς, πλην την ηγεσίας, δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στο ερώτημα.
Πάντως η παραπάνω εκτίμηση έχει βάση αφού στην ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. θεωρούν ότι κάποιοι δεν χαίρουν της εκτίμησης του εκλογικού σώματος.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται σίγουρα για μια κίνηση με σημαντικό πολιτικό ρίσκο που μπορεί και να της «βγει», αφού ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής δεξαμενής του ΠΑΣΟΚ θεωρεί όλο αυτό το εκσυγχρονιστικό μπλοκ (συμπεριλαμβανομένου και του Λοβέρδου και των διαφόρων «Σημιτικών»), πολιτικά… καμένο.
Από τη μια, η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ φαίνεται πως εκτιμά ότι η συγκεκριμένη επιλογή ισοδυναμεί με «προοδευτική διεύρυνση», η οποία, με δεδομένη την καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ στις ευρωεκλογές, μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός αύξησης της δύναμης του κόμματος στον κεντροαριστερό χώρο.
Αν το ΚΙΝ.ΑΛ. καταφέρει να απαλλαγεί από τα… μνημονιακά βαρίδια του παρελθόντος μπορεί ενδεχομένως να ηγηθεί στην κεντροαριστερά.
Πάνω σε αυτό τον καμβά μπορεί να υπάρξουν κι άλλες αποχωρήσεις μέχρι τις εθνικές εκλογές μέχρι όπως λένε ορισμένοι να καθαρίσει πλήρως το τοπίο.
Από την άλλη μεριά, πολλές είναι φωνές (κυρίως άνθρωποι του περιβάλλοντος-επιρροής Σημίτη) που εκφράζουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, κάνοντας λόγο για κίνδυνο αποσυσπείρωσης, που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικός, λίγες μόλις εβδομάδες πριν τις εκλογές.
Προσωπικά δεν το πιστεύω. Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν ούτε να τους βλέπουν αυτούς τους τύπους που υπηρέτησαν τα μνημόνια με μεγαλύτερο ζήλο από τους δανειστές. Και προσέξτε. Οι πολίτες τους θέλουν εκτός πολιτικής αυτούς τους τύπους, όχι μόνο εκτός ΠΑΣΟΚ.
